حقیقت اون هستش که به سختی میشه عاشق پنگوئنا نشد! این حیوانات بامزه و دوست داشتنی رفتارها و زندگی بسیار جالبی دارن. اما میدونید که برخلاف تصور عادی خیلی از پنگوئنا علاقه ای به برف و سرما ندارن و یا اینکه اونا هیچوقت هیچ خرس قطبی ای در زندگی شون ندیده ان؟ در ادامه به حقایقی خواندنی درباره دنیای عجیب پنگوئنا می پردازیم.
۱- پرهای اونا ضدآبه
پرهای پنگوئنا آغشته به چربی ضدآبیه که به وسیله یه غده انطباقی به نام غده پرآرایی تولید می شه.
با این حال، جوجه های اونا پرهای ضدآب ندارن به خاطر همین وارد آب نمی شن.
علاوه بر این، تراکم پرها در پنگوئنا بیشتر از بیشتر دیگه پرنده ها هستش، طوری که در هر اینچ مربع (حدود ۶/۵ سانتیمتر مربع) از سطح بدن اونا ۱۰۰ پر هست.
هر کدوم از این پرها به یه عضله کوچیک متصله که پر رو چسبیده به بدن نگه می داره تا گرما رو در خود حفظ کنه.
۲- از شکل مشکی و سفید خود واسه استتار استفاده می کنن
ظاهر مشکی و سفید این پرندگان به اونا کمک می کنه خود رو از حیوانات شکارچی یا شکار خودشون در آب مخفی کنن. وقتی از پایین اونا رو ببینن، سفیدی شکم پنگوئنا با نور نزدیک سطح آب دریا در می آمیزد و وقتی اونا رو از بالا ببینین، پشت مشکی رنگ شون رو به سختی میشه در تاریکی و عمق آب دید.
۳- فقط مشکی و سفید نیستن
بیشتر از نصف گونه های پنگوئن روی سر یا بدن شون پرهای رنگی دارن. مثلا، گونه های راکهاپر و مکرونی تاجی از پر به رنگ زرد یا نارنجی دارن که مثل یه دسته موی پریشون به نظر می رسه. گونه های امپراتور و پادشاه هم روی سر، گردن و سینه خود پرهای زرد و نارنجی دارن.
۴- شناگران قهاری هستن
بدن پنگوئنا به طور کامل مناسب شنا کردنه. این پرندگان به جای بال واسه پرواز کردن، بالهایی پارو شکل با پرهایی کوچیک و فلس مانند دارن. استخوانای پنگوئنا تخت و پهن بوده و مفصلای آرنج و مچ دست شون تقریبا پیوسته س که نتیجه اون برخورداری از بالهایی تخت و باریک مناسب واسه شنا هستش.
علاوه بر این، برخلاف پرندگان پروازی که استخوانای توخالی دارن، استخوانای پنگوئنا توپره. هم اینکه یه لایه چربی دور بدن شون هست که به اونا این امکان رو میده تا خیلی راحت روی سطح آب بمونن. پنگوئنای نواحی نزدیک به قطب جنوب چاق تر از پنگوئنای مناطق نزدیک به خط استوا هستن.
۵- تنها پرندگانی نیستن که نمی تونن پرواز کنن
با اینکه پنگوئنا پرواز نمی کنن اما جزء پرندگان حساب می شن.
یه حیوان در صورتی پرنده حساب می شه که: پر داشته باشه، از راه تخم گذاری تولید مثل کنه و خونگرم باشه. پس واسه پرنده بودن، داشتن توانایی پرواز اجباری نیس.
واقعا گونه های خیلی از پرندگان مثل شترمرغ نمی تونن پرواز کنن که به اونا پرندگان سینه پهن می گن.
۶- یه بار در سال پرهایشان می ریزه
این پرندگان یه بار در سال دچار پرریزی کامل می شن طوریکه پرهای جدیدی شروع به رشد می کنن که باعث ریزش پرهای قبلی می شن.
ریزش پرها ۱۴ تا ۲۱ روز زمان میبره و طی این مدت پنگوئنا دیگه از توانایی ضدآب بهره مند نیستن. به خاطر همین از شنا و صید ماهی ضعیف می شن.این پرندگان قبل از شروع پرریزی غذای زیادی می خورن و با این روش از دست دادن غذا در این دوره رو جیران می کنن. در واقع اونا از وزن اضافه خود به عنوان یه منبع انرژی استفاده می کنن.
۷- همسایه خرسای قطبی نیستن
بیشتر در انیمیشنا پنگوئنا و خرسای قطبی رو همسایه همدیگه نشون میدن اما این حیوانات فقط در باغ وحشا می تونن همدیگه رو ببینن. چون خرسای قطبی در نیم کره شمالی و پنگوئنا در نیم کره جنوبی زندگی می کنن.
۸- همه اونا در قطب جنوب زندگی نمی کنن
از بین ۱۸ گونه جور واجور پنگوئنا تنها گونه های امپراتور و آدلی برف و یخ نواحی نزدیک به قطب جنوب رو دوست دارن. بیشتر پنگوئنا در مناطقی زندگی می کنن که آب و هوای اونا معتدل رو به گرمسیریه، مثل استرالیا، نیوزیلند، امریکای جنوبی، افریقای جنوبی و نامیبیا. جزایر گالاپوگاس که روی خط استوا واقع شده، گرم ترین مکانیه که این پرندگان در اون زندگی می کنن.
۹- خودشون عینک شنا دارن
پنگوئنا ۷۵ درصد از زندگی خود رو در آب می گذرونن به خاطر همین چشمای اونا به شکلی طراحی شده که زیر آب رو بهتر از روی اون می بینن. اونا یه پلک سوم دارن که در واقع یه حائل محافظه. این پلک سوم در زمان شنا بسته می شه و مانند عینک شنا عمل می کنه.
۱۰- فقط با آزمایش دی ان ای میشه پنگوئنای نر و ماده رو از هم تشخیص داد
در خیلی از گونه های پنگوئنا، نر و ماده اونا شکل متفاوتی ندارن و تشخیص اونا از روی ظاهرشون تقریبا غیر ممکنه. در مراکز تحقیقاتی واسه تشخیص جنسیت جوجه های این پرندگان از آزمایش دی ان ای استفاده می شه.
۱۱- در خطر هستن
آدما بزرگ ترین تهدید واسه پنگوئنا هستن. فعالیتای انسانی، خیلی از گونه های پنگوئن رو در برابر نابودی قرار داده. نشت مواد نفتی، آلودگی زباله ها، صید افراطی و غیر اصولی ماهی و تغییرات آب و هوایی تنها بعضی از دلایل کاهش جمعیت این پرندگان هستن. فقط در طول یه دهه، به اندازه ۷۰ درصد از جمعیت پنگوئنای افریقایی کم شده.
۱۲- تغییرات آب و هوایی اونا رو با کمبود غذا مواجه کرده
گرم شدن اقیانوسا باعث کاهش ذخیره غذایی این پرندگان از قطب جنوب تا خط استوا شده.
مثلا، در مورد تغذیه پنگوئنای قطب جنوب، از اونجایی که کریلا (یه جور سختپوست کوچیک مثل میگو) از جلبکایی تغذیه می کنن که زیر یخ دریا رشد می کنن، نبود یخ منتهی به نابودی کریلا می شه.
پنگوئنای جزایر گالاپاگوس و سواحل صحرای افریقا و امریکای جنوبی هم به طور متناوب با کمبود غذا مواجه می شن.
